Travelbrain, dat zijn wij
Ik ben Irene en stond met 17 jaar al in mijn eentje met mijn rugzakje in downtown Manhattan. Sindsdien heeft het ‘reisvirus’ mij te pakken, een soort verslaving. Het is met name de ‘verwondering’ die mij het meest raakt in het ontdekken van nieuwe landen, gebieden en inwoners. Vanaf het moment dat onze jongste zoon (van 3 zonen) 6 jaar was, zijn we met reizen begonnen.
We hebben over het algemeen een hoog tempo bij het reizen, 3 dagen op 1 plek is soms al lang. Ik kijk bij de opzet van een reis altijd naar een grote mate van afwisseling in cultuur, natuur, activiteiten en ontspanning. Zo wordt een reis in Mexico afgewisseld met steden, een flamingo natuurgebied, Maya tempels, zwemmen met whale-sharks en een scootertje op een Mexicaans eiland. Ik denk dat juist die afwisseling een reis zo bijzonder maakt. Ik heb een sterke voorkeur voor een eigen huurauto waarmee ik het land verken. Het geeft meer vrijheid en mogelijkheden om bepaalde gebieden te verkennen.
Mijn ultieme reisbeleving was in Zuid-Afrika toen er een nijlpaard over straat liep in St. Lucia. Ze hadden ons verteld dat het mogelijk was een nijlpaard tegen te komen maar we wilden het met onze eigen ogen zien. Dan komt er 3000 kilo langs je auto lopen. Dat is de reden dat ik wil reizen. Er is nog zoveel te zien!
Ik ben Marjon. Reizen en nieuwe plekken ontdekken; ik hou ervan. Of het nou een vliegvakantie is naar Japan of een camperreis door Spanje. Mijn reisplezier begint al thuis. Ik ben nou eenmaal nieuwsgierig dus wil ik alles weten over de plek waar ik naartoe ga. Zodra onze bestemming bekend is, duik ik in de reisgidsen, blogs en volg facebookgroepen. Ik kan er uren aan besteden. Daar word ik blij van.
Reizen is voor mij kijken vanuit een andere bril, inspiratie opdoen, je horizon verbreden. Het land, de mensen, gebruiken, de keuken en de taal leren kennen. En meer dan alleen de toeristische attracties afvinken. Het liefst struin ik door de straten, om van het every day life te proeven, de geuren en kleuren van een markt, koffietentjes, huizen, winkeltjes. Een ritje met de bus of trein. Slapen in kleinschalige B&B’s. Je komt zo sneller in contact met locals, ook al spreek je niet dezelfde taal.
Wat mij nog altijd bij blijft is de lach van de nomaden voor hun berghutje in de bergen van Nepal. Ze hechten geen waarde aan bezittingen, maar stralen zoveel geluk en warmte uit. Of in Amerika de canyon in met Percy, een navajo-indiaan, luisteren naar de verhalen van zijn voorouders, met enorm veel respect voor moeder aarde. De opgeruimde maar ook bizarre cultuur van Japan. Of struinen door de straten van Amman, een stad die je kan zien als een stoffige, grauwe stad, maar door mijn ogen alles behalve dat is.
Onze reizen
